Bekend om zijn kitesurfers die toch goed vertegenwoordigd zijn. Het geeft ons het eerste paradijselijke gevoel.

Wanneer we hier toekomen kunnen we aan het strand parkeren en brengen we eerst een bezoekje aan het strand. Het kerkje met zijn felrode dak kreeg de naam Notre Dame Auxiliatrice. Het is een bescheiden kerkje maar wel pittoresk.

De gps stuurt ons helemaal verkeerd en we komen in de achterbuurten terecht waar twee koeien ons tegemoet komen gelopen. Ze zijn hier zonder begeleiding en weten perfect waar ze moeten zijn blijkbaar. Op het openbare strand kunnen we heel gemakkelijk onze spullen onbewaakt achter laten. Dit heeft mogelijks wel te maken omdat het momenteel geen hoogseizoen is op Mauritius. De lokale bevolking maakt de visvangst van vandaag proper op het strand.

Is een koloniaal huis met mooie tuin. Vanuit de tuin heb je een prachtig zicht op het huis met de Ory berg op de achtergrond. Jammer dat het zo bewolkt en grijs was, maar koud is het niet. Achter in de tuin vertrekt de wandelweg naar de waterval. Aanvankelijk is het padje mooi aangelegd en goed bewandelbaar maar daar komt al snel een eind aan. Het padje wordt grillig en rotsblokken steken uit zodat je toch goed moet uitkijken waar je de voeten neerzet. Om het hoogteverschil iets te vergemakkelijken zijn er trappen aangelegd maar ook deze zijn niet altijd even hoog en dus verraderlijk. Wij trokken eerst stroomopwaarts om nadien de stroom te volgen en zo nog enkele watervallen te zien. Er is een restaurant in het Eureka huis maar hier hebben we geen gebruik van gemaakt.

 Botanische tuin. Deze tuin ligt kort bij Trou aux Cerfs in Curepipe en is aanvankelijk niet de botanische tuin die we wilden bezoeken. Het bezoek kost ons niets en er staat hier een palmboom die verder op het hele eiland niet voorkomt. Deze tuin is vooral een ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking.

Botanische tuin met inderdaad dezelfde naam waardoor de verwarring ontstond. Toen wij er waren was de kostprijs 200roupi (Mur) per persoon, men aanvaardt geen dollars en er is geen atm in de buurt. Je kan wel dollars wisselen aan de eetstandjes die net buiten de tuin gelegen zijn. Je kan een gids inhuren maar met een plannetje dat je bij de inkom krijgt lukt het ook wel. Als eerste hebben we de reuzenschildpadden die hier zitten gaan bekijken. Hun territorium is zo goed afgeschermd dat het net lijkt of er een zeer gevaarlijk dier zit. Via chateau mon plaisir dat in de stijgers stond wandelen we naar het pond met de witte lelie's die helaas ook zijn uitgebloeid, de zaden zijn wel goed zichtbaar. De vijver met de reuze amazone lelie is niet zo ver gelegen van het pond met witte lelies en vind ik persoonlijk wel zeer indrukwekkend ook al staan er maar enkele lelies in bloei. Van de amazone reuze lelie wandelen we verder naar de talipot palmen. Deze palmen bloeien maar eens om de 60jaar en we hebben geluk want er staat er eentje in bloei. Men kan uren doorbrengen in dit park en achter elk hoekje schuilt er wel wat moois maar voor ons waren dit de meest interessante dingen om te bekijken. Wanneer we richting uitgang wandelen passeren we nog de baobab en willen we het standbeeld van Paul en Virginie nog zien. Je kan hun verhaal een beetje vergelijken met het verhaal van Romeo en Julia. Het standbeeld was helaas weggehaald voor restauratie.

Deze boot/snorkeltocht hebben we via Sunny geregeld omdat we dan op meer plaatsen kwamen dan wanneer we dit zelf zouden geregeld hebben. De prijs was ongeveer 95 euro per persoon eten en drinken inbegrepen. We zijn vertrokken in een glasbodemboot om zo een deel van het maritieme park te bezoeken. Het is bij wet verboden om hier snel te varen en zo kan je ook gemakkelijk van de koralen en vissen genieten. Nadien wordt de groep herverdeeld en mogen we overstappen in een speedboot. Onze eerste stop om te snorkelen is in het Blue Bay marine park zelf. Na het snorkelen varen we door richting een scheepswrak die we uit de speedboot kunnen bewonderen. Dit Britse wrak ging hier op het koraal te pletter in 1902. Daarna gaat de tocht verder naar Ile aux Aigrettes, een natuurreservaat waar we enkel toegelaten worden op het strand en men gelooft ook dat dit de laatste plaats is waar de Dodo heeft geleefd. Van hieruit gaat de tocht verder naar Ile de la Passe of het kanaal eiland. Dit eiland werd ten tijden van de slag tussen de Britten en de Fransen gebruikt als militaire basis door de Britten en als controlepost door de Fransen. Uiteindelijk heeft het ook als gevangenis dienst gedaan omdat het hier zo vervaarlijk is men  noemt het zelfs het Alcatraz van Mauritius . Het eiland tegenover het kanaal eiland is Ile aux Phares of het vuurtoreneiland. Deze vuurtoren is niet meer in gebruik omdat het eigenlijk ook geen echte vuurtoren is. Na de slag tussen de Fransen en de Britten hebben de laatste deze vuurtoren gebouwd om vijandige schepen op het koraal te doen stranden. Veel meer is er niet te zien en de vuurtoren is niet toegankelijk. Tijd om door te trekken naar Eau Bleue of blauwe water waar we weerom kunnen snorkelen. Omdat we het eiland Ile aux Flamants of flamingo eiland niet kunnen bezoeken omwille van de getijden gunt men ons een ander pleziertje. Mits betaling kan je aan parasailing gaan doen en omdat de prijs wel ok is (2000Mur per 2personen) gaan Johan en Jordan met hun twee aan zo'n ding hangen. Daarna trekken we door naar de waterval aan de zuid oost kant van Mauritius. De plaats waar de Grand River in zee dondert. Nadien is het de hoogste tijd om iets te gaan eten op Ile aux Cerfs. Toiletten zijn er aan deze kant van het eiland niet. We bezoeken ook nog de commerciële kant van ile aux Cerfs, de plaats waar je terecht komt als je zelfstandig deze tocht doet maar veel is er niet te zien tenzij je van zonnekloppen en zwemmen houdt.

De vulkaankrater. Veel is hier niet te beleven al wordt het wel als een van de hoogtepunten van Mauritius aangegeven. Het is leuk om eventjes te stoppen maar ik zou er zeker niet voor om rijden. Let op de ijskarretjes want ze zijn van bedenkelijk allooi.

Gelegen in Chamarel. Wanneer je de ticketjes hebt aangekocht aan het met een slagboom afgesloten terrein mag je met de auto verder rijden. Als eerste stopplaats is de Chamarel waterval. Je stopt hier best ook eerst want op de terugweg is er geen mogelijkheid om hier opnieuw halt te houden. 't Is een prachtig zicht, maar je kan nog een etage hoger klimmen en van hieruit is het zicht nog mooier. Nu deze prachtige natuur op de gevoelige plaat vastligt kunnen we weerom in de auto stappen en verder rijden naar de gekleurde aarde of terres Couleurs. Hier dien je uw ticketje opnieuw te laten zien voordat je verder mag. De aarde kleurt in 7 verschillende tinten maar deze zijn niet steeds met het blote oog waarneembaar. Veel is afhankelijk van de weersomstandigheden maar de mooiste kleurschakeringen krijg je wanneer je aan het uitkijkpunt staat en de volle zon op de aarde schijnt. Je plant deze trip best op een zonnige dag. De kleuren evolueerden door de omzetting van basaltische lava naar kleimineralen. Het kleurenpallet bevat kleurschakeringen van rood, bruin, violet, groen, blauw, paars en geel.

Deze plaats eveneens gelegen in Chamarel is niet zo moeilijk te vinden want het bevind zich recht tegenover de baan waar we uitkomen als we het terrein van de gekleurde aarde verlaten. De curious corner is een huis vol met optische illusies. Als we de eerste kamer betreden moeten we de geheime deur zien te vinden zonder iets aan te raken. Het nummer dancing on the ceiling krijgt een heel andere betekenis in de volgende kamer die we betreden. Via het spiegelpaleis bereiken we de uitgang waar er nog verschillende mogelijkheden zijn om foto's te maken.

Gelegen in Souillac. Je volgt best de bordjes die je ziet staan want wij hebben aanvankelijk de gps gevolgd en kwamen aan in een suikerrietveld. Niet dat dit zoveel verschil uitmaakt want wanneer je de bordjes volgt kom je ook aan in een suikerrietveld op privé terrein, bordjes en wegwijzers loodsen je door het terrein. Op een bepaald moment zie je geen bordjes meer en is het tijd om de wagen te parkeren en te voet verder te trekken. Wanneer je aan de waterval toekomt sta je er recht voor zodat je het beste en mooiste zicht hebt.

Dit is een strand, gelegen in het zuiden nabij Souillac. In zee liggen zeer vele rotsen waar het water op inbeukt en is dus best te bekijken van op het uitkijkpunt. Hier staat ook zeer duidelijk aangegeven dat je op eigen verantwoordelijkheid het water betreed.

Een reptielen boerderij, eveneens gelegen nabij Souillac,die een project hebben lopen samen met Madagascar en Rodrigues voor natuurbehoud en behoeden van uitsterven van enkele inheemse diersoorten. Bij de inkom zitten enkele Nijl krokodillen die hier gekweekt worden om op te eten en van de huid worden luxe producten gemaakt. Plots wanen we ons in Jurassic park wanneer we de reuze landschildpadden kunnen voederen. Per tak betaal je 25Mur en de beesten maken zowaar een spurtje eens ze door hebben dat je wat eten vast hebt. Je mag de dieren aaien op hun hoofd, onder de kin en op hun schild en jonge kinderen mogen op het schild van de grote exemplaren zitten wij niet want hun longen bevinden zich net onder het schild. Daarna lopen we door naar de kweekkamer waar zo'n 700 jonge schildpadjes van verschillende leeftijden zitten zodat deze in de toekomst kunnen uitgezet worden. Nadien betreden we het museum wat ons wat meer dieren toont die uitgestorven zijn. Zo zien we het skelet en ei van een olifantvogel van Madagascar. In het museum hangen eveneens enkele etsen en ook een skelet van de dodo kunnen we hier zien.

Casela nature park gelegen in Cascavelle is een park waar je voor de extra's die je wenst te doen ook extra dient te betalen. In dit park is het verboden om eten en drinken mee binnen te nemen en er wordt op gecontroleerd. Wij kozen ervoor om hier de interactie aan te gaan met een serval, interactie met een cheetah te doen en te gaan wandelen met leeuwen. Prijzig dagje maar het was het meer dan waard. Voordat je met een begeleider een kooi betreed krijg je eerst goede veiligheidsvoorschriften en wat je zeker niet mag doen al vergeet een mens dat soms in zijn enthousiasme. De begeleiders zijn er voor je veiligheid en zullen je zeker direct terecht wijzen. Probeer zeer vroeg te zijn in dit park want zo heb je het meeste waar voor je geld, een ticket op voorhand boeken is eigenlijk ook aan te raden. Verder is het een mooi aangelegd park waar je ook nog tal van andere dieren kan zien bv vogels in de volière en grote landschildpadden.

Dit is de bekendste hindoetempel op Mauritius gewijd aan Shiva en Hanuman.  De tempel is gelegen in Grand Bassin. Aan de ingang staat een beeld van Shiva van 108 voet of 33 meter. Dit beeld heeft de trinity of de eeuwigheid vast (drietand). Shiva heeft een slang rond zijn nek wat een kwade demon is. Ondanks dat shiva de vernietiger is heeft hij toch het slangengif uit de Ganges gehaald om de mensheid te redden en bewaart dit onder aan zijn hals. In de tempel zelf wordt Shiva nooit als beeld waar genomen maar steeds als rots of Shivalinga. Hindoes gieten regelmatig water uit het heilige meer over deze rotsen en dit is om Shiva af te koelen, hij is en blijft de vernietiger. Op de tempelgronden zien we verschillende beelden die de heren of lords van het hindoeïsme voorstellen. De tempel zelf kan je ook betreden en bij het altaar van Shiva kunnen gelovigen maar ook niet gelovigen zich laten zegenen voor een lang en gelukkig leven. Ook de tempel van Kali Maa of de incarnatie van Shiva hebben we bezocht. Nadien bezoeken we nog het hindu house somnath spiritual park met opnieuw een Shivalinga en verschillende avatars uit het hindoeïsme.

 6,5 km van Ganga Talao bevindt zich de Alexandra waterval. Van op de parking moet je nog een klein stukje wandelen en hoor je het water klateren. Aanvankelijk was er niet zoveel te zien maar wandel zeker door tot aan het uitzichtpunt. Ook heb je nog zicht op een andere waterval wat het allemaal de moeite waard maakt om hier eventjes halt te houden.

Kathedraal gelegen in het midden van het stadscentrum. In dit stadscentrum zijn de straatjes vree smal en wordt er ook aan beide kanten geparkeerd. Deze is de oudste kerk in Mauritius (bijna 200jaar) en een van de weinige met glas in lood ramen, prachtige meubels en zeer mooie schilderijen. Wanneer we de auto geparkeerd hebben merken we dat we eigenlijk een parkeerschijf dienen te plaatsen maar die is in onze huurauto niet voorhanden (misschien best een aankopen bij aanvang van je vakantie)

Deze moskee is de grootste en belangrijkste op Mauritius en is eveneens gelegen midden in het stadscentrum. De Iman of toch een vertegenwoordiger van deze moskee laat de dames zich volgens de voorschriften kleden en zegt tot waar we mogen gaan. Foto's mogen vrij genomen worden. Wat ik zo speciaal vond aan deze moskee is het 'aquarium' daar waar de gelovigen hun voeten wassen alvorens de moskee echt te betreden

Aan het blue penny museum kunnen we onze auto gratis parkeren aan de havenparking (vanaf 12.30u is het hier gratis op zaterdag). Dit museum herbergt verschillende items dat het ontstaan van Mauritius vertelt en dit door middel van oude land- en zeekaarten. Het hangt hier vol camera's en het is verboden om foto's te nemen wat wel jammer is maar we proberen het toch en met een beetje geluk.... .

Het leukste winkeltje is de craft market waar we verschillende van onze souvenirs aankopen. Wat hier in het shoppingcenter ook leuke foto's oplevert is de laan met de gekleurde paraplu's. Het souvenirwinkeltje van de hedendaagse gepetto heeft goed aan ons verdiend.

Een raar moment beleven we hier. Op het moment dat we hier toekomen staat er wel wat volk buiten te wachten en een man die iedereen in de gaten houdt en wat staat rond te draaien.  De poort is toe maar we horen wel lawaai op het terrein. Wanneer we een kijkje willen nemen of we de site kunnen bezoeken komt de man naar ons toe en vraagt om 10 minuten te wachten omdat het momenteel te druk is binnen. Na die 10min is er niemand buitengekomen maar komt de mysterieuze man ons wel vertellen dat we binnen mogen, maar dat hij wel dient betaald te worden want eigenlijk is de site gesloten momenteel. Tegen flink gereduceerde prijzen zijn we dan binnen kunnen gaan en hebben op een relaxte manier de citadel kunnen bekijken. Volgens mij kan men enkel de citadel bezoeken met een begeleide toer die dan ook een stuk duurder is dan de 200Mur die wij voor ons 3 betaald hebben.

Vandaag trekken we naar la valée des couleurs. We krijgen eerst info hoe we het park kunnen bezoeken, dit kan te voet maar dat duurt dan wel een 2 à 3u voordat je alles gezien hebt. Je kan het park bezoeken per quad. Je kan kiezen voor 1uurtje of 2u met de quad rijden. Wanneer je opteert voor de 2u  heb je meer avontuur. Ook per zip line kan je het park bezoeken en heb je de keuze tussen 5 kleintjes of een van 1,5km en dan is er ook nog de Nepalese brug. Deze brug is 350m lang en de langste in de Indische oceaan. Wij kiezen om een uurtje per quad rond te cruisen om dan de Nepalese brug over te wandelen en nadien de zip line van 1.5km. Afhankelijk van wat je wenst te doen moet je er ook weer wat Mauritiaanse rupee neerleggen. Voor je aan een avontuur begint moet je weerom papieren invullen dat we dit op eigen verantwoordelijkheid doen en ook een telefoonnummer van iemand thuis opgeven in geval er iets zou gebeuren. Om de quad onder controle te krijgen dien je eerst enkele rondjes te rijden totdat de begeleiders vinden dat je mee op tocht kan vertrekken. In het park zijn enkele mooie watervallen gelegen alwaar telkens gestopt wordt. De gekleurde aarde bevat hier 23 kleuren die enkel mooi waar te nemen zijn op een zonnige dag. De kleuren variëren van donker rood tot licht geel, van puur wit tot zwart, metaal zwart tot alle schakeringen groen. Wij hebben die dag veel regen gehad maar van op het uitzichtpunt konden we de mooie kleuren wel zien omdat de zon er op dat moment eventjes door kwam. Helemaal ingeriemd trekken we per jeep naar de Nepalese brug. Eigenlijk niets voor mensen met hoogtevrees. Na deze uitstap worden we terug naar het bezoekerscentrum gebracht voor het volgende avontuur namelijk de zip line. Ook hier krijgen we het juiste materiaal aangemeten en worden met een jeep naar het vertrekpunt gebracht. De instructies dienen juist en correct opgevolgd te worden om op een juiste en veilige manier aan de kabel vast gemaakt te worden en dan is het alleen maar wachten totdat het sein van beneden komt dat de volgende mag vertrekken. Af en toe gebeurt het wel eens dat er iemand niet helemaal tot aan het eindpunt komt en die persoon wordt dan opgehaald. Gelukkig worden er ook foto's door de medewerkers gemaakt zodat deze ook weer aangekocht kunnen worden tegen een redelijke prijs.

Vandaag bezoeken we het theemuseum Bois Chéri. Wij kiezen ervoor om het museum en de thee degustatie te doen. In het museum staan verschillende attributen van weleer en het geeft je ook een goed beeld over hoe de thee gefabriceerd wordt. De thee werd op Mauritius geïntroduceerd door de priester René François Galloys die terug kwam van China in 1765 en enkele theeplantjes gaf aan Pierre Poivre. De eerste echte theeplantage op Mauritius in Bois Chéri startte in 1892. Het duurde uiteindelijk tot 1920 eer de eerste theezakjes op de markt kwamen zoals wij die nu kennen. Het is een heel eind wandelen van het theemuseum tot waar men de thee kan proeven. Je doet dit best met je auto, parkeerplaatsen zijn voorzien. Het is mogelijk om van alle voorziene theetjes te proeven ook water bij vragen is geen enkel probleem.

We willen de piramides op Mauritius gaan zoeken. Deze zijn in geen enkele toeristische gids te vinden enkel een kleine vermelding op het wereld wijde web hebben we voordien gevonden. De juiste richting is de B8 volgen tot op de kruising met dodah road. Je rijdt richting de suikerrietvelden en draai je naar rechts. Neem de tweede straat links. Hier bevinden zich 3 piramides op 1 lijn. Er is nog een kleinere piramide maar die staat in de volgende straat. Wanneer het suikerriet hoog staat dien je goed tussen het riet te zien want je rijdt er zo voorbij. Er is eigenlijk geen volk en iedereen die men erover aanspreekt verklaart je voor gek om deze structuren te willen bezoeken want dit zijn volgens de inboorlingen stenen die op elkaar gegooid zijn om de velden vrij te maken voor akkerbouw. De piramides doen me toch wel wat denken aan de piramides van Guimar in Tenerife. In totaal zijn er 7 piramides op Mauritius.

Ook wel 7 cascade genoemd kan je wel op je eentje doen maar vraagt toch wel wat inspanning. Om niet teveel tijd te verliezen door te zoeken waar je moet zijn doe je dit beter per gids, deze rijden er genoeg rond. Wij hebben echter geen gids genomen en zijn er zelf op uit getrokken. Men moet goed uitkijken waar men dient te gaan en enkele weggetjes zijn niet goed zichtbaar. Het eerste is nog redelijk goed te vinden en ook nog goed te bereiken, t is maar wanneer je verder trekt dat de tocht vrij zwaar begint te worden. De afdalingen naar de rivier met zijn watervallen staat steeds aangegeven met een oranje bol op een boom. Soms moet je deze wel goed zoeken. De tocht naar beneden is soms vervaarlijk en wanneer je hoogtevrees hebt blijf je beter weg hier. Ik raad aan om voldoende drinken mee op tocht te nemen alsook iets van muggenspray. Het uitkijkpunt op de Tamarind is een eindje gelegen van het startpunt waar je de wandeling kan aanvatten. Om het uitkijkpunt te bereiken moet je aan het plein waar verschillende bussen staan te wachten links indraaien en dan rechts aan een B n B. Het uitkijkpunt is gelegen in het dorpje Henrietta.

Wanneer we er bijna zijn vermoeden we dat we hier reeds eerder geweest zijn en dit klopt ook helemaal want in blue bay zijn we eerder deze vakantie gaan snorkelen en enkele eilandjes te bezoeken.

Een museum die ons wat meer inzicht in de suikerproductie zal geven, althans dat hopen we. Wanneer we er toekomen en betaalt hebben kunnen we het museum betreden. Dit is verboden voor kinderen onder de 6jaar tenzij ze vergezeld zijn van een volwassene die de volledige verantwoordelijkheid voor hen draagt. Het belooft een boeiende trip door het museum te worden maar al snel krijgen we ook heel wat andere info mee. Zoals hoe het eiland is ontstaan, wie er historisch gezien belangrijk is geweest voor het eiland zoals het nu uiteindelijk is. Je krijgt eigenlijk veel te veel informatie mee want wanneer je bij het eigenlijke doel komt van dit museum namelijk hoe suikerriet verwerkt wordt ben je het eigenlijk al een beetje beu. Op het einde van het bezoek kan je nog enkele zaken degusteren. In totaal zijn er 14 verschillende soorten waarvan we er 12 geproefd hebben en er is wel degelijk een verschil in smaak. Aangezien er van de suikerriet ook rum gemaakt wordt is ook dit proces volledig uitgelegd en kan men op het einde proeven van enkele rumsoorten. Ook honing en confituur kan je hier proeven en natuurlijk kan alles aangekocht worden.

Deze ruïnes zijn op privé terrein gelegen. Het is een mooi idyllisch plekje en ook even komt het kind in ons weer naar boven. De boom aan de ruïne heeft twijgen die afhangen maar deze zijn zo sterk dat er verschillende schommels van gemaakt zijn. Zelfs de minste eruit kan toch wel wat gewicht aan.

Of de natuurlijke brug. Deze kan je bereiken via de B8 en rijd je ook weer langs de piramides. Op deze weg staat er een wegwijzer die je een heel eind op weg helpt. Wanneer je op het eind van de goed bereidbare weg komt zien we een klein bordje dat ons verder door stuurt langs het suikerrietveld terwijl de gps ons wil laten doorrijden naar een uitzichtpunt. We nemen gewoon de weg langs het veld. Voorzichtigheid is wel geboden gezien het zeer slechte wegdek. Je bereikt de brug door de wegwijzertjes die op de rotsen zijn geschilderd te volgen. Dit uitkijkpunt bewijst de diversiteit van Mauritius.

Dit is een plaats waar je natuurlijke douches kan zien. De gps stuurt ons dwars door de velden. Uiteindelijk komen we terug op een weg die een naambordje heeft, maar deze weg wordt afgesloten vanaf 18u tot 6u gelukkig zijn we hier tijdens de openingsuren. Deze plaats is vergelijkbaar met de ruige kust van daarnet maar geeft toch een ontspannen gevoel als je zo kijkt naar de woeste zee.

Niet zo ver gelegen van het strand Gris- gris. De parking hier is toch nog een hele wandeling van de rots verwijderd en je moet eerst nog door wat bossen wandelen. Het inbeuken van het water heeft sculpturen in de rotsen gemaakt. Als je goed kijkt kan je het gezicht ontwaren van de poëet Robert Edward Hart.

Deze berg staat ook wel bekend als montagne Zako wat creools is voor aap, dit komt omdat vele jongeren in de zomermaanden hier halsbrekende toeren uithalen en zo het water in springen.

Vanop het strand van Troux-aux-Biches hebben we op onze laatste vakantiedag een boottochtje gemaakt met de mogelijkheid tot snorkelen. Ook de allerlaatste aankopen werden hier gedaan.